افلاطون گفته روح دایره است:

و من دایره های روحم را کشف کردم: پنح دایره دور روحم کشیدم، و خودم را در مرکز این دایره ها قرار دادم. در دایره اول نام افرادی را نوشتم که حال و هوای خوبی به من می دهند. و در دایره پنجم که دورترین دایره به مرکز بود، نام کسانی را که از دنیای من فاصله دارند و بیشترین کشمکش را با آنها دارم.

همه ما دلمان می خواهد که احساسی خوب در مورد خودمان داشته باشیم و گاهی اوقات نداریم. گاهی حال و هوای ما در مورد خودمان بستگی به تاثیری دارد که دیگران روی ما می گذارند.

به آنهایی که در دایره آخر هستند و سعی می کنند که اعتماد به نفس ما را از بین ببرند. نمی توانی کسی را مجبور کنی که دوستت داشته باشد. و گاهی حضور در کنار افراد نامناسب باعث می شود حتی در مفایسه با تنهایی ات، بیشتر احساس تنهایی کنی. در چنین وضعیتی تلاش برای ایجاد تغییر و تحول ممکن است باعث شود راهت را گم کنی یا شاید باعث شود وجود خودت که تو را «تو» می کند را ازدست بدهی...

کوروش بزرگ تنها یک زن داشت

بعضی از افراد و حتی تاریخ نویسان و باستان شناسان در مورد تک همسری کوروش دارای شک و شبهه هستند و حتی شک های خود را حقیقت محض می پندارند و این موضوع من را بر  آن داشت که این مطلبو بنویسم.

یکی از این افراد رضا مرادی غیاث آبادی است که گفته است: کورش بطور همزمان دستکم دو یا سه زن رسمی داشته است:
* «آمیتیس» خواهر ماندانا و خاله خودش که او را پس از اشغال کشور ماد و پس از کشتن شوهرش تصرف کرده بود؛
* «کاساندان» دختر فرناسپ که ظاهراً زن اصلی حرمسرا و مادر ولیعهد بود؛
* و «نییِتیس» دختر آماسیس دوم فرعون مصر که کاساندان نگران توجه زیاد کورش به او بود.
* چهارمین زن که کورش خیال تصرف او را در سر داشت، «توموروس/تومیریس» ملکه و شاه ماساژت‌ها بود که به کورش جواب رد داد و در نهایت کورش جان خود را بر سر این آخرین هوس خود نهاد. هوسی که پیش از آن شوهر و پسر توموروس را قربانی آن کرده بود و به اندرزهای خردمندانه آن زن که او را از زیاده‌خواهی و خشونت برحذر می‌داشت، بی‌توجه بود...